Πέραν του δεδομένου ολισθήματος του να προσλαμβάνεις τον Ian McShane για ένα και μόνο επεισόδιο (χρειαζόμουν τουλάχιστον 4 από τον Βρετανό τιτάνα) και του θανάσιμου αμαρτήματος του να μην τον βάζεις ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ να πει “cocksucker”, το “The Broken Man” ήταν ένα ακόμα στιβαρό, καλογραμμένο και σημαντικό επεισόδιο για την έκτη σεζόν της σειράς. Τα πιόνια έχουν πάρει τη θέση τους και για τα περισσότερα εξ αυτών είναι η θέση που ελπίζαμε εξαρχής, όλα μοιάζουν έτοιμα για ένα πολύ δυνατό φινάλε στα επόμενα επεισόδια. Ας μην κρυβόμαστε, η φάση θα γίνει, ως συνήθως, στο μεθεπόμενο, ένατο επεισόδιο, που ξέρουμε από τώρα ότι έχει τίτλο “Battle of the Bastards”…
“Gods ain’t done with you yet”.
Σε μια απροσδόκητη αντίθεση σε σχέση με ό,τι μας έχει συνηθίσει μέχρι σήμερα η σειρά, το επεισόδιο ξεκινά με ένα cold open, καθώς μπαίνουμε στη δράση πριν ακόμα πέσουν οι τίτλοι αρχής. Εντάξει, δράση τώρα, τρόπος του λέγειν. Μεταφερόμαστε με τη μία σε ένα ειδυλλιακό τοπίο, στη Μινεσότα στα τέλη του 19ου αιώνα, όπου η οικογένεια Ingalls και οι φίλοι τους δουλεύουν με χαμόγελο κάτω από τον γλυκό ουρανό. Και ένας από αυτούς του φίλους δεν είναι άλλος από έναν παλιό, δικό μας φίλο που, ελάτε τώρα, κανείς δεν πίστεψε ποτέ ότι πέθανε. Ο Sandor Clegane είναι ακόμα εδώ, και όχι μόνο αυτό, αλλά έχει πια και για παρέα τον Brother Ray, χαρακτήρα που ενσαρκώνει σε μια πολυαναμενόμενη εμφάνιση ο Ian McShane και βασίζεται, εν πολλοίς, στον Septon Meribald του βιβλίου.
Αφού πέσουν οι τίτλοι και ξεμπερδέψουμε με το Μικρό σπίτι στο Λιβάδι, ο Ray πιάνει κουβεντούλα στον Hound, εξιστορώντας του τι συνέβη όταν τον βρήκε μισοπεθαμένο, σε ένα μονόλογο που μόνο σκοπό έχει να μάθουμε εμείς, και όχι ο Sandor, τι ακολούθησε τη συμπλοκή με την Brienne. Μέσα σε ελάχιστα λεπτά, ο Ray κατορθώνει να γίνει ο πιο αξιαγάπητος θρήσκος του Westeros, με αφοπλιστική ειλικρίνεια και δεδομένη την παραδοχή ότι δεν μιλάει κάθε μέρα με το Θεό, δεν γνωρίζει την αλήθεια και απλά προσπαθεί να κάνει το καλό. Μετά την Arya, ιδού ένας ακόμα φίλος για τον Hound.
“You must teach her the new way, as she taught you the old”.
Στο Sept του King’s Landing, η Margaery έχει γίνει πιο σέπτα κι από τις σέπτες. Ο High Sparrow την επισκέπτεται για να της επισημάνει ότι έχει και καθήκοντα, αφού πιθανότατα ο μπούλης που έχει για άντρα πήγε και του κλαύτηκε ότι τα βράδια δεν έρχεται στο κρεβάτι. Είπαμε, να γίνεις ενάρετη και αγία, αλλά χρειαζόμαστε και έναν διάδοχο. Αφού λοιπόν η Margaery συμφωνεί με όλα όσα λέει ο Ιερέας, σε μια σκηνή που τα βλέμματα των δύο πρωταγωνιστών μας αφήνουν να αναρωτιόμαστε για το ποιος δουλεύει ποιον, ακούει έπειτα και τον πραγματικό λόγο της επίσκεψης: μάζεψε τη γιαγιά σου, για να μην την μαζέψει κάποιος άλλος.
Στην αμέσως επόμενη σκηνή, η Margaery επισκέπτεται την Lady Olena, έχοντας φυσικά μαζί της μπάστακα μια Septa που έχει καθήκον να εξασφαλίζει ότι η Βασίλισσα λέει τα σωστά και μόνο πράγματα. Η Olena, ασφαλώς, δεν είναι και πολύ χαρούμενη με το γεγονός ότι δεν μπορεί να μιλήσει ιδιαιτέρως στην εγγονή της, αλλά η Margaery μοιάζει να έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου και δεν αφήνει και πολλά περιθώρια στη γιαγιά της. Ασφαλώς, ο στόχος της επίσκεψης είναι να την πείσει να φύγει αμέσως από το King’s Landing, μετά την απειλή του Sparrow. Και για να το πετύχει, με έναν τρόπο που τα μάτια της Septa δεν μπορούν να δουν, βάζει στο χέρι της Olena ένα σημείωμα: ένα σχέδιο ενός Ρόδου, το σύμβολο του Οίκου των Tyrell, ξεκάθαρη απόδειξη ότι η Margaery είναι ακόμα πιστή στον Οίκο της και έχει πλάνο. Βέβαια, δεν ξέρω κατά πόσον αυτό μπορεί να καταλήξει καλά, γιατί η Natalie Dormer και στο Tudors τα ίδια λίγο πολύ έκανε και το έφαγε το κεφάλι της.
“When we say we’ll do something, we do it”.
Ο Jon Snow και η Sansa αρχίζουν την προσπάθεια να δημιουργήσουν τον στρατό τους ώστε να κινηθούν εναντίον του Winterfell, και ξεκινούν ασφαλώς από τους Άγριους. Παρουσία του Tormund, ο Jon προσπαθεί να πείσει τους αρχηγούς των διαφόρων φυλών να τον ακολουθήσουν, και είναι η παρέμβαση του Tormund που θυμίζει σε όλους ποιος είναι και τι έχει κάνει ο Lord Snow, παρέμβαση που γέρνει οριστικά την πλάστιγγα υπέρ του. Όταν ο Wun-wun σηκώνεται και δέχεται να ακολουθήσει τον Jon Snow, οι υπόλοιποι αρχηγοί δεν μπορούν παρά να συμφωνήσουν. Τους Άγριους, τουλάχιστον, τους έχουμε εξασφαλισμένους.
“You’ve lost, Cersei. It’s the only joy I can find in all this misery”.
Η Cersei πληροφορείται την πρόθεση της Lady Olena να γυρίσει στο Highgarden και αντιλαμβάνεται ότι ξεμένει από συμμάχους. Μπορεί η Olena να μη θέλει να τη βλέπει μπροστά της, όμως με την Margaery και τον Loras στο Sept, τα συμφέροντά τους ήταν κοινά. Την επισκέπτεται, λοιπόν, σε μια προσπάθεια να την μεταπείσει να μείνει και να πολεμήσει μαζί της ενάντια στον Sparrow. Η Lady Olena, ωστόσο, έχοντας λάβει τη διαβεβαίωση της Margaery και γνωρίζοντας πια ότι η εγγονή της είναι ακόμα καλά στα μυαλά της, έχει πάρει την απόφασή της και θα ακολουθήσει τη συμβουλή της να φύγει από το King’s Landing. Βρίσκει λοιπόν μια τέλεια ευκαιρία να ξεφτιλίσει μια ακόμη φορά τη Cersei, θυμίζοντάς της ότι όλα αυτά τα προβλήματα τα προκάλεσε η ίδια με την απερισκεψία και τα ανόητα σχέδιά της, ενώ τη συμβουλεύει να φύγει και αυτή από την πόλη, αφού σύντομα δεν θα έχει ούτε έναν σύμμαχο να σταθεί πλάι της δίπλα στους τόσους εχθρούς, μιας και πλέον ούτε ο Jaime είναι στην πόλη για να τη στηρίξει.
“Only a fool makes threats he’s not prepared to carry out”.
Ο Jaime φτάνει στο Riverrun παρέα με τον Bron, ο οποίος εμφανίζεται επιτέλους και πάλι και μας θυμίζει γρήγορα πόσο διασκεδαστικός τύπος είναι. Αυτό που αντικρίζουν, όταν φτάνουν στο κάστρο επικεφαλής του στρατού των Lannister, μόλις και μετά βίας μπορεί να θεωρηθεί πολιορκία. Τη στιγμή εκείνη, ένας από τους Frey φωνάζει στα τείχη και απαιτεί από τον Blackfish να του παραδώσει το κάστρο, απειλώντας ότι θα εκτελέσει τον Edmure. Ο Blackfish στέκεται και κοιτάζει τον ανιψιό του σκυθρωπός, προτού απαντήσει στις απειλές με κάτι του στυλ “σκότωσέ τον, λοιπόν, τι περιμένεις”. Η ένταση της φωνής του, βέβαια, είναι για να ακουστεί στους φίλους του εκεί δίπλα και όχι σε ανθρώπους σε απόσταση το λιγότερο 100 μέτρων, κάτω από τα τείχη, οπότε το λογικό θα ήταν ο Frey να του φωνάξει “ΤΙΙΙΙΙ;” και να υπάρξει μια γενικότερη ασυνεννοησία, αλλά τέλος πάντων, έστω ότι ο τύπος διαβάζει χείλη και καταλαβαίνει ότι ο Blackfish δεν δίνει δεκάρα. Εν τέλει, βέβαια, όλο αυτό ήταν μια μπλόφα που ο Frey δεν είχε την πρόθεση να εκπληρώσει, και ο Jaime τον βάζει γρήγορα στη θέση του, καθώς αναλαμβάνει την πολιορκία διαλύοντας γρήγορα με μια ανάποδη τις όποιες αντιρρήσεις. Κατόπιν, ζητά από τον Bron να κανονίσει μια συνάντηση στα τείχη με τον Blackfish, σε μια προσπάθεια να τον πείσει να παραδώσει το κάστρο και να αποφευχθεί η αιματοχυσία.
“And make no mistake, my Lady. The dead are coming”.
Έχοντας γνωρίσει τον Lord Commander και τον Jorah, η διάδοχος του Οίκου των Mormont δεν θα μπορούσε να είναι και πολύ χαρωπή περσόνα. Έστω κι αν πρόκειται για ένα δεκάχρονο κορίτσι. Η περιοδεία των Stark σε αναζήτηση συμμάχων κάνει στάση στο Bear Island και η σειρά μάς συστήνει τη Lyanna που, μεταξύ μας, είναι φοβερή και κλέβει με τη μία την παράσταση. Το γλυκό κοριτσάκι καταρρίπτει με τη μία τις χαζομαρούλες της Sansa και του Jon, και χρειάζεται η παρέμβαση του Davos για να καταφέρουν οι φίλοι μας να εξασφαλίσουν, τουλάχιστον, τους 62 πολεμιστές του Οίκου Mormont.
Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί ότι ο Jon Snow είναι πιθανότατα ο χειρότερος πλασιέ της Ιστορίας. Ο τύπος αντί να ξεκινήσει με τα νόστιμα και να πει “Χαίρετε, είμαι ο γιος του Ned Stark, έχω μαζί μου μια Κόκκινη Ιέρεια, πριν λίγες μέρες ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ επέστρεψα από τους νεκρούς, έχω έναν Direwolf και έναν Γίγαντα“, προσπαθεί να πείσει την Lyanna σε φάση “Καλησπέρα, έχετε μήπως λίγο χρόνο να σας μιλήσω για τον Οίκο των Stark που, παρά τα όσα λέγονται, δεν έχει πεθάνει και είναι ακόμα υπέροχος;”
“As long as I am standing, the war is not over”.
Ο θείος της Catelyn εμφανίζεται στη γέφυρα και συναντά τον Jaime, τον οποίο φροντίζει να προσβάλει και δείχνει σε κάθε λέξη που φτύνει προς το μέρος του την απέχθειά του. Στα μάτια του, ο Jaime δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένας παραβάτης του Όρκου που είχε δώσει στο Βασιλιά, ένας άνδρας χωρίς τιμή και ένας πολιορκητής με κούφιες απειλές. Τον πληροφορεί ότι το Riverrun είναι το σπίτι του, ότι όσο είναι ζωντανός ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει και ότι το κάστρο έχει αρκετές προμήθειες για να αντέξει δύο χρόνια. Ασφαλώς, ο Blackfish δεν έχει την παραμικρή πρόθεση να παραδώσει το Riverrun, οπότε πάμε, καταπώς δείχνουν τα πράγματα, σε πολιορκία.
“I served House Stark once, but House Stark is dead”.
Η περιοδεία συνεχίζεται με τον Οίκο των Glover. Ο τοπικός Άρχοντας, βέβαια, δεν ψήνεται και πολύ να στηρίξει τη φάση επειδή, ξανά, ο Jon παραλείπει όλα τα επικά και θυμίζει στον άνθρωπο τον Robb που, όπως και να το κάνουμε, έγινε η αιτία να σκοτωθεί ο αδερφός του και να μείνει ο Οίκος Glover ανυπεράσπιστος στην επιδρομή των Σιδερογέννητων. Η Sansa κάνει την προσπάθειά της και, προφανώς, οι τρεις φίλοι μας θα πρέπει να νιώθουν ευλογημένοι που αποχωρούν χωρίς να μαζέψουν και τίποτα ψιλές. Για στήριξη από τους Glover, ούτε λόγος.
“Fuck justice then. We’ll get revenge”.
Τα αδέρφια Greyjoy πιάνουν λιμάνι και επειδή η Yara είναι μερακλής τύπος, πρώτη στάση είναι το πλησιέστερο μπορντέλο. Εκεί, φυσικά, ο Theon δεν μπορεί να βρει και πολλά πράγματα να ασχοληθεί και συνεχίζει να είναι ο -δικαιολογημένα- μίζερος εαυτός του, ώσπου η αδερφή του τονίζει το προφανές: αν είναι να είσαι έτσι, δώσε ένα τέλος. Χρειάζομαι τον Theon, κι αν μπορείς να τον βρεις ακόμα μέσα σου θα σου ήμουν υπόχρεη. Από τη σκηνή αυτή μαθαίνουμε και το σχέδιό της, που ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο, να πλεύσουν δηλαδή μέχρι το Meereen, να βρουν την Daenerys και να συμμαχήσουν μαζί της, με σκοπό να πάρουν πίσω από τον Euron τον θρόνο στις Σιδερένιες Νήσους.
“We fight with what we have”.
Οι Stark δεν κατάφεραν, εν τέλει, και πολλά, και πλησιάζουν πλέον το Winterfell με όσο στρατό κατάφεραν να μαζέψουν. Η Sansa εκφράζει τις αμφιβολίες της για τη χρησιμότητα του Davos και προσπαθεί να πείσει τον Jon να περιμένει λίγο ακόμα, αφού οι άνδρες του στρατού δεν φαίνεται να είναι αρκετοί για να αναμετρηθούν με τους Bolton. Ο Jon, όμως, είναι μάλλον απογοητευμένος με όσα έχουν καταφέρει μέχρι τώρα, ενώ φοβάται το ενδεχόμενο να χτυπηθεί το στρατόπεδο από τον Χειμώνα, καθώς περιμένουν, και δηλώνει ότι θα πορευθούν με ό,τι έχουν. Στο τέλος, η Sansa αποφασίζει ότι είναι πια καιρός να ρίξει τα μούτρα της και ετοιμάζεται να στείλει ένα κοράκι με ένα μήνυμα για βοήθεια που φέρει τη σφραγίδα των Stark, πιθανότατα με αποδέκτη τον Littlefinger.
“You don’t cure it by dying, either”.
Πίσω στο Μικρό σπίτι στο Λιβάδι, ο Ray διηγείται την ιστορία του και κηρύσσει την αγάπη στους συντρόφους του, όταν τρεις καβαλάρηδες πλησιάζουν χωρίς να έχουν ακριβώς τις καλύτερες διαθέσεις. Ο Sandor βλέπει προς τα πού πάει η δουλειά και του λέει πως οι καβαλάρηδες (που πιθανότατα ανήκουν στην Brotherhood without Banners, κάτι που με κάνει ακόμα να ελπίζω ότι μπορεί εν τέλει να δούμε την Lady Stoneheart…) θα επιστρέψουν και ο μόνος τρόπος είναι να αμυνθούν. Ο Ray όμως, που έχει αποκηρύξει πια πλήρως το παρελθόν του ως πολεμιστής, επιμένει ότι η βία δεν είναι λύση, για να πάρει από τον Sandor την απάντηση ότι η Λία είναι Βίσση ούτε το να καθίσουν και να πεθάνουν είναι.
“Sweet girl”.
Η Arya το έχει πια πάρει απόφαση ότι οι μέρες της στο Braavos τελείωσαν και προσεγγίζει έναν ναυτικό από το Westeros, με σκοπό να κλείσει θέση στο καράβι και να γυρίσει στην πατρίδα. Περιέργως, βέβαια, δεν μοιάζει και πολύ υποψιασμένη ότι ο Jaqen θα έχει διατάξει το θάνατό της, κάτι που μάλλον θα έπρεπε να έχει καταλάβει όταν της είχε πει ότι “όπως και να’ χει, ο Πολυπρόσωπος Θεός θα πάρει μια ζωή” τη στιγμή που την έστειλε να σκοτώσει την Lady Crane. Χαλαρώνοντας λοιπόν στο ηλιοβασίλεμα και ατενίζοντας τον Τιτάνα του Braavos, βλέπει ατάραχη να την πλησιάζει μια γλυκιά γριούλα, που ασφαλώς δεν είναι άλλη από την κοπέλα που για κάνα μήνα τώρα την τίναζε καθημερινά σαν χαλί με το κοντάρι της. Τρεις μαχαιριές αργότερα, η Arya κατορθώνει να ξεφύγει από τη λαβή της και πέφτει στο ποτάμι για να γλιτώσει. Και εσείς νομίζατε σοβαρά ότι θα περνούσαν πάνω από δύο επεισόδια χωρίς η σειρά να επιχειρήσει να σκοτώσει έναν κεντρικό χαρακτήρα… Τέλος πάντων, η Arya κατορθώνει να σωθεί και ανεβαίνει τα σκαλιά μιας αποβάθρας, επιδεικνύοντας δυνάμεις μάλλον υπερβολικές για ένα κορίτσι που μόλις έχει μαχαιρωθεί τρεις φορές στην κοιλιά. Καθώς βγαίνει στον δρόμο αιμόφυρτη, παίρνουμε άλλη μια γεύση από τη φιλοξενία του Braavos, με τους διάφορους περαστικούς να τη βλέπουν να αιμορραγεί και να μην ασχολούνται και πολύ μαζί της. Όπως και να ‘χει, λογικά δεν θα την κλάψουμε τελικά την Arya, θα την παλέψει.
Επίλογος.
Το επεισόδιο κλείνει όπως άρχισε, αν και σε τελείως διαφορετικό τόνο. Ο Sandor κόβει ξύλα και αντιλαμβάνεται, δυστυχώς αργά, ότι είχε απόλυτο δίκιο, ακούγοντας τις κραυγές από την κοιλάδα. Επιστρέφοντας στον καταυλισμό, αντικρίζει το μακελειό που άφησαν πίσω τους οι καβαλάρηδες που, στο μεταξύ, όντως επέστρεψαν. Η εικόνα του απαγχονισμένου Ray είναι το κερασάκι στην τούρτα και ο καταλύτης για να πειστεί οριστικά ο Hound ότι δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να καταφέρει να πορευθεί ειρηνικά σε αυτόν τον κόσμο. Το τσεκούρι είναι εκεί και τον περιμένει.
Όπως πάντα, κλείσιμο με το preview του επόμενου επεισοδίου, “No One”, όπου η Cersei επιλέγει, επιτέλους, τη βία.
