Σκηνοθεσία: Τζέιμς Μαρς
Παίζουν: Φιλίπ Πετί, Ανί Αλίξ, Ζαν – Λουί Μπλοντό
Διάρκεια: 94’
Μεταφρασμένος τίτλος: «Σε τεντωμένο σκοινί»
Το, βραβευμένο με Όσκαρ, δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ του Τζέιμς Μαρς αφηγείται την, απίστευτη αλλά πέρα για πέρα αληθινή, ιστορία του Γάλλου ισορροπιστή – σχοινοβάτη, Φιλίπ Πετί. Με άκρα μυστικότητα και με τη βοήθεια ορισμένων έμπιστων και εξίσου υπέροχα θεοπάλαβων φίλων του, στις 7 Αυγούστου 1974, ο, μάλλον προπορευόμενος της εποχής του, performer περπατούσε, χόρευε και γονάτιζε για 45 ολόκληρα λεπτά στο κενό ανάμεσα στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης. Έτσι απλά, υπέγραψε το συγκλονιστικότερο καλλιτεχνικό έγκλημα της ιστορίας, το οποίο έγινε δεκτό με τη γνώριμη και αποκαρδιωτική έλλειψη φαντασίας. Ο δράστης συνελήφθη από τις αρχές.
Η πρώτη ύλη που έχει στα χέρια του ο Μαρς είναι φτιαγμένη από ατόφιο χρυσάφι. Το πλουσιότατο υλικό από το αρχείο του καλλιτέχνη φέρνει στο φως ένα συνταρακτικό και μοναδικό εγχείρημα, γεμάτο συγκινησιακές και υπαρξιακές εκρήξεις. Μία φαινομενικά ακατόρθωτη επιθυμία αποκτά ταυτότητα και υπόσταση μέσα από την ίδια της την ύπαρξη. Δικαιολογείται από την ίδια της τη γέννηση. Θεριεύει μέσα από τη σταδιακή της υλοποίηση. Πεθαίνει μονάχα με την ολοκλήρωσή της. Όλα τα ωραία έχουν ένα τέλος. Ακόμη και τα εκπληκτικά ωραία, ακόμη και τα ασύλληπτα ωραία. Πέρα όμως από πολύτιμο μετάλλευμα όμως, σπουδαίο ρόλο παίζει και η κατεργασία.
Η σκηνοθεσία είναι αυτή που επιβάλλει έναν απολαυστικό ρυθμό. Που σμιλεύει το πριν και το μετά με διαδοχικές εναλλαγές της χρονικής οπτικής γωνίας. Που ενδύει την όλη διαδρομή με μία ατμόσφαιρα εκστατικής συνενοχής. Που αποτυπώνει την ηδονική εγκεφαλική προσήλωση στο σχεδιασμό ενός προμελετημένου απελευθερωτικού εγκλήματος. Μία άκρως εντυπωσιακή δραστηριότητα μετατρέπεται αβίαστα και ολότελα φυσικά σε Τέχνη. Μετουσιώνεται σε μία μεταφυσική αλληγορία για τον άνθρωπο και τα όρια του. Για την αστείρευτη ανάγκη εξύψωσης. Για την εσωτερική συμφιλίωση με την έννοια του θανάτου.
Μέσα από ένα υποδειγματικά συγχρονισμένο μοντάζ, η αναπαράσταση των αληθινών γεγονότων αναμειγνύεται οριστικά και αμετάκλητα με τη δραματοποιημένη τους εκδοχή. Κρίσιμο στοιχείο πως η ένταση κορυφώνεται δίχως σε καμία στιγμή το εκ των προτέρων γνωστό τελικό αποτέλεσμα να λειτουργεί ανασταλτικά. Η φόρμα εμπεριέχει και το περιεχόμενο, αναζητά το βάθος και την ουσία, ερευνά τον πυρήνα μίας ακραίας απόφασης δίχως να αποζητά στήριγμα σε οποιονδήποτε αδιάκριτο μεγεθυντικό φακό. Εξάλλου τι δεκανίκι να βρούμε εμείς ή η κάμερα 450 μέτρα από την επιφάνεια της γης;
Εκεί που τα πάντα μοιάζουν τόσο ασήμαντα. Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ ζωής και θανάτου είναι τόσο αχνή που δεν φαίνεται καν. Η απογείωση και η συντριβή διαπλέκονται διαλεκτικά και ατέρμονα. Η ισορροπία είναι πάντα το ζητούμενο, πόσο μάλλον τώρα. Την ίδια στιγμή, η πραγματικότητα να μοιάζει ξαφνικά πολύ σχετική και αστεία. Η σιωπηλή συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων φαντάζει πολύ μακριά, σχεδόν σαν να κατοικεί σε ένα άλλο κόσμο. Η ασφάλεια και η “φυσιολογικότητα” καταλήγουν ασφυκτικές και ανυπόφορες μπροστά στη διαύγεια και τη μοναξιά μίας θανατερής βόλτας. Εκεί ψηλά, όπου κανένας φόβος δεν μπορεί να λουφάξει και να κρυφτεί.
Δείτε το τρέιλερ του Man on Wire
