Πριν καν δω το επεισόδιο, πήρε το μάτι μου οργισμένες επικεφαλίδες και σχόλια του στυλ “το χειρότερο όλων”. Η αλήθεια, βέβαια, δεν είναι αυτή. Καταλαβαίνω την απογοήτευση πολλών, συμπάσχω και ενίοτε επαυξάνω, αλλά το γεγονός ότι οι δημιουργοί αποφάσισαν με μια σκηνή να καταρρίψουν τις ελπίδες μας για εμφάνιση της Lady Stoneheart δεν κάνει απαραίτητα το επεισόδιο κακό. Καταπώς φαίνεται, αυτό το storyline έχει θαφτεί πια για τα καλά, αλλά στην ουσία του το “No One” λειτούργησε όπως ακριβώς θέλει και συνηθίζει η σειρά: προπαρασκευαστικά, για το μεγάλο χαμό που έρχεται, όπως πάντα, στο επεισόδιο 9. Την άλλη βδομάδα, λοιπόν, τα σπουδαία. Πάμε να δούμε τι είχαμε στο επεισόδιο που μας πέρασε.
“She doesn’t have a name”.
Η Lady Crane τελικά τα κατάφερε, πέρασε το δικό της και βρήκε τον τρόπο να βάλει σε αυτό το θεατρικό τη μεγάλη της στιγμή, με τον μονόλογο πάνω από τον νεκρό “Joffrey”. Επιστρέφοντας στα παρασκήνια την περίμενε και μια ακόμα έκπληξη, αφού η τραυματισμένη Arya σκέφτηκε πως η Crane είναι πια η μόνη που εμπιστεύεται στο Braavos. Η Lady Crane την παίρνει στο σπίτι της και τη φροντίζει, ενώ χωρίς να της κάνει και πολλές ερωτήσεις προσφέρει μια διέξοδο, αφού της προτείνει να ακολουθήσει τον θίασο. Η Arya, ασφαλώς, αρνείται, αφού ξέρει ότι είναι πια επικηρυγμένη και αποκαλύπτει τον στόχο της, που είναι να ταξιδέψει δυτικά του Westeros, μέχρι το τέλος του κόσμου. Όχι και το καλύτερο πλάνο, αλλά ok.
“Those are your last words, “fuck you”? Come on, you can do better”.
Ο Sandor βρίσκει με συνοπτικές διαδικασίες τους υπεύθυνους της σφαγής του προηγούμενου επεισοδίου και αυτό που ακολουθεί δεν συνιστά καν “μάχη”. Αν μη τι άλλο, ο Hound δεν έχει χάσει ακόμα την περίεργη μα απολαυστική αίσθηση του χιούμορ του, και ξεμπερδεύει με τους τέσσερις τύπους σαν άνδρας ανάμεσα σε παιδιά. Μόνο που δεν τελειώσαμε εδώ, θυμάται και μερικούς ακόμα που δεν είναι τώρα τριγύρω, θα τους βρούμε παρακάτω.
“If I don’t return, you’ll know I was wrong”.
Στο Meereen, ο Tyrion συνοδεύει τον Varys μέχρι το λιμάνι, όπου ο Άρχοντας των Ψιθύρων θα πάρει ένα καραβάκι για το Westeros. Ο Varys έχει σχέδιο, και όταν ο Varys έχει σχέδιο εγώ τον εμπιστεύομαι. Με δεδομένη την ανάγκη να προετοιμαστεί ο ερχομός της Daenerys στα Επτά Βασίλεια (έστω κι αν, επί του παρόντος, η Daenerys δεν είναι ακριβώς στο πλάνο), ο Lord Varys θα κάνει το κομμάτι του και θα ψάξει για συμμάχους πίσω στην πατρίδα.
“I choose violence”.
Η στιγμή για την ατάκα που με έφτιαξε πολλούς μήνες πριν, από την εποχή ακόμα που βγήκε το trailer της σεζόν, έφτασε, και η Cersei, έχοντας στο πλευρό της τον Ser Strong, επιλέγει τη βία. Ο Lancel και οι φίλοι του ζητούν από την Cersei να τους ακολουθήσει, αυτή προφανώς αρνείται και όταν το Βουνό βγαίνει μπροστά, ένας από τη συντροφιά των φανατικών σπουργιτιών προφανώς δεν γνωρίζει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι πανοπλίες. Ο Ser Strong τον πιάνει από τον λαιμό και τον σηκώνει στον αέρα, γιατί του ρίχνει κάνα δυο κεφάλια και θέλει να τον κοιτάζει στα μάτια, ενώ στη συνέχεια ο χαριτωμένος σωματοφύλακας της Cersei του ξεριζώνει το κεφάλι, καθώς οι υπόλοιποι αντιλαμβάνονται ότι καλή η μαγκιά, αλλά μέχρι εκεί που μας παίρνει.
“Let’s hope it doesn’t come to that”.
Η Brienne και ο Podrick φτάνουν στο Riverrun και αντικρίζουν το στρατόπεδο των Lannister έξω από τα τείχη. Καθώς η Brienne επισκέπτεται τον Jaime στη σκηνή του, ο Podrick περιμένει απέξω και δέχεται την τρυφερή επίσκεψη του Bronn, ο οποίος συνεχίζει να είναι ό,τι πιο διασκεδαστικό έχει να επιδείξει -και- αυτή η σεζόν. Στο μεταξύ, η Brienne ενημερώνει τον Jaime για τους λόγους της παρουσίας της στο Riverrun και συνάπτει μαζί του μια συμφωνία: να προσπαθήσει να πείσει τον Blackfish να παραδώσει το κάστρο, αρκεί οι Lannister να επιτρέψουν στον στρατό των Tully να μεταβεί στον Βορρά για να βοηθήσει την Sansa και τον Jon. Ο Jaime δέχεται και, όταν η Brienne προσπαθεί να του επιστρέψει τον Ορκοτηρητή, αφού έκανε το χρέος της, δηλώνει ότι αυτό πια είναι οριστικά το δικό της σπαθί.
Στην επόμενη σκηνή, η Brienne και ο Podrick συναντούν τον Blackfish, ο οποίος επιμένει πως δεν πρόκειται να παραδώσει το Riverrun, ακόμα κι αν τα επιχειρήματα της Brienne είναι το λιγότερο λογικά. Ο Blackfish, όμως, ούτε γνωρίζει επί της ουσίας την Sansa, ούτε εμπιστεύεται την Brienne. Για εκείνον, το Riverrun είναι το σπίτι του, και έχει χρέος να το προστατέψει μέχρι το τέλος.
“More. Much more”.
Στο King’s Landing, η Cersei λαμβάνει ακόμα μια απόδειξη ότι δεν είναι πια στα πράγματα, όταν φτάνει στην Αίθουσα του Θρόνου χωρίς να έχει ενημερωθεί επίσημα ότι ο Tommen πρόκειται να ανακοινώσει μια απόφασή του. Ο Kevan Lannister τής ξεκόβει με τη μία ότι δεν υπάρχει περίπτωση να της επιτραπεί να προσεγγίσει τον Tommen, και τη στέλνει στο θεωρείο με τις υπόλοιπες Κυρίες της Αυλής. Η Cersei αποφασίζει να μην κάνει σκηνή και υπακούει. Λίγες στιγμές αργότερα, ο μπούλης στον θρόνο που καταπίνει αμάσητο ό,τι του προτείνει ο High Sparrow, o Pycell και τα άλλα παιδιά, βάζει τέλος στις όποιες ελπίδες της Cersei να κερδίσει τη μάχη με την Πίστη, αφού απαγορεύει τη μονομαχία ως μέσο Δίκης, αχρηστεύει το κεφάλαιο Ser Strong και βγάζει τη μητέρα του στη σέντρα μπροστά στους Επτά Septon που θα τη δικάσουν, μια διαδικασία την οποία ασφαλώς η Cersei δεν έχει την παραμικρή πιθανότητα να κερδίσει.
Καθώς ο Tommen αποχωρεί από την αίθουσα, η Cersei τον ακολουθεί με το βλέμμα, απογοητευμένη και πικραμένη, περισσότερο ίσως από τη συνειδητοποίηση ότι έχασε οριστικά τον γιο της και λιγότερο από τη δεινή θέση στην οποία έχει πλέον περιέλθει. Ο Qyburn, που προφανώς είναι μεγάλο εργαλείο, την πλησιάζει και την ενημερώνει ότι το άλλο ζήτημα, εκείνο που τον είχε βάλει να ερευνήσει, έχει πάντως ψωμάκι και μπορεί να βοηθήσει την κατάσταση. Σε τι αναφέρονται; Μόνο εικασίες μπορεί να γίνουν, όμως το πιθανότερο, με βάση και το “όραμα” του Bran, είναι η Cersei να στραφεί στις φήμες πως στα έγκατα του King’s Landing υπάρχουν αποθηκευμένες τεράστιες ποσότητες wildfire, από την εποχή του Aerys. Άλλωστε, δεν είναι λίγες οι φορές που η Cersei έχει απειλήσει “να κάψει την πόλη συθέμελα, αν χρειαστεί”, κάτι στο οποίο αναφέρεται εκ νέου ως πιθανότητα και ο Jaime σε αυτό το επεισόδιο. Στην περίπτωση που ισχύουν όλα αυτά, ίσως η δημοφιλής θεωρία της “Mad Queen” να μην απέχει πια και πολύ από την επιβεβαίωση.
“The Masters have come for their property”.
Πίσω στο Meereen, ο Tyrion προσπαθεί για άλλη μια φορά να περάσει λίγο quality time με τον Greyworm και τη Missandei, και αυτή τη φορά κατορθώνει τουλάχιστον να τους κάνει να πιουν ένα ποτηράκι. Η κατά τα άλλα συμπαθέστατη σκηνή με τα αποτυχημένα αστεία που υπάρχει απλά για να επιβεβαιώσει ότι η Nathalie Emmanuel είναι ακόμα πιο υπέροχη με λίγο κρασάκι, διακόπτεται βάναυσα από τον ερχομό του στόλου των Masters, που καταπώς φαίνεται μύρισαν αδυναμία και δεν ψήθηκαν και πολύ να τηρήσουν τη συμφωνία με τον Tyrion. Αυτή τη φορά, ο εξυπνότερος των Lannister τα υπολόγισε λάθος τα πράγματα.
“Only Cersei. And if I have to slaughter every Tully who ever lived to get back to her, that’s what I’ll do”.
Μετά από πολύ καιρό, παίρνουμε επιτέλους μια σκηνή αντάξια του Jaime Lannister. Ο Kingslayer επισκέπτεται τον Edmure και προσπαθεί αρχικά να τον πάρει με το καλό, μόνο που ο κρατούμενος και νόμιμος Άρχοντας του Riverrun δεν έχει και μεγάλη διάθεση για αβροφροσύνες. Ο Edmure προσβάλει ακατάπαυστα τον Jaime, και θα πρέπει σε αυτό το σημείο να θυμόμαστε ότι αυτός ο Lannister είναι ένας τύπος που στιγματίστηκε για πάντα όταν πρόδωσε τον Βασιλιά του, χωρίς όμως κανείς να του δώσει το credit που έπρεπε για το γεγονός ότι έσωσε το King’s Landing, το οποίο ο Aerys ήθελε να πυρπολήσει. Ο Jaime σκέφτεται ουσιαστικά φωναχτά και ομολογεί τον θαυμασμό του για την αδερφή του Edmure, την Catelyn, ενώ την παρομοιάζει με την Cersei. “Things we do for Love”, μονολογεί, σε μια ευθεία αναφορά στη στιγμή που έσπρωξε από τον Πύργο του Winterfell τον Bran στο κενό, εκεί που ξεκινούσαν όλα. Ο Edmure συνεχίζει να το παίζει σκληρός και τότε ο Jaime φανερώνει το πραγματικό, αμείλικτο πρόσωπό του. Κανείς δεν έχει σημασία για εκείνον, ούτε φυσικά ο Edmure, ο γιος του ή οι Tully γενικότερα. Μόνο η Cersei.
Ο Edmure είναι πια νικημένος, και θα ακολουθήσει το σχέδιο του Jaime κατά γράμμα. Εμφανίζεται στην πύλη του κάστρου και ζητά να του επιτραπεί η είσοδος. Ο Blackfish, ασφαλώς, βλέπει τι πάει να γίνει και διατάζει τους άνδρες να μην του ανοίξουν την πύλη. Μόνο που ο Edmure είναι ο Άρχοντας του Riverrun, και εδώ πια οι διαταγές του Blackfish δεν μετράνε. Ο νέος Lord Tully μπαίνει στο κάστρο και διατάζει τους άνδρες του να ανοίξουν την πύλη και να παραδοθούν στον στρατό των Lannister. Το σχέδιο του Jaime ήταν απλό, έξυπνο και εύστοχο. Καθώς το Rivverun πέφτει, ο Blackfish φυγαδεύει την Brienne και τον Podrick. Ο ίδιος, ωστόσο, αρνείται να τους ακολουθήσει, σε μια προσπάθεια να αυξηθεί η συγκινησιακή φόρτιση της σκηνής, με μια αιτιολογία καθόλα παράλογη: ναι, φίλε μου, μπορεί η Brienne να είναι όντως πιο πολύτιμη για τη Sansa απ’ ό,τι εσύ, αλλά εδώ δεν έχουμε μια φάση “ή εσύ ή εγώ”. Μπες στη βάρκα και τελείωνε. Φαντάζομαι ότι το γεγονός ότι έχει καιρό να δει μια καλή μάχη στέκει περισσότερο, και φάνηκε στους δημιουργούς επαρκής λόγος να μείνει εκεί και να πεθάνει. Ο Jaime έχει πια πάρει το Riverrun και ατενίζει από τις πολεμίστρες. Το βλέμμα του πιάνει τη βάρκα με την οποία φεύγουν η Brienne και ο Podrick. Ασφαλώς, ο Jaime δεν θέλει το κακό της Brienne. Στέκεται εκεί και χαιρετάει. Βέβαια, το γεγονός ότι ο Podrick τραβάει κουπί λες και πηγαίνει ρομαντική βαρκάδα δεν βγάζει επίσης και πολύ νόημα, γιατί αντί για τον Jaime θα μπορούσε να τους δει κάποιος άλλος από τον στρατό των Lannister, και με το ρυθμό που κινείται αυτή η “απόδραση” λογικά θα τους έπιαναν περπατώντας.
“I was wrong. I admit it”.
Απολαύστε το γιατί δύσκολα να το ξαναζήσετε: καθώς ο στόλος των Masters επιτίθεται στο Meereen και η Πυραμίδα δέχεται πυρά, ο Tyrion Lannister παραδέχεται ότι έκανε λάθος και προσπαθεί να καταστρώσει ένα πλάνο για να αμυνθούν οι Unsullied. Ο Greyworm όμως έχει ακούσει αρκετά, και του εξηγεί ευγενέστατα ότι δεν ξέρει τι του γίνεται και καλό θα είναι να το βουλώσει και να κάτσει ήσυχα ήσυχα σε μια γωνίτσα. Καθώς ο Διοικητής των Unsullied εξηγεί ότι πρέπει να μείνουν και να αμυνθούν στην πυραμίδα, το κτίριο σείεται από μια νέα πρόσκρουση. Εν τέλει, δεν μπήκαν στην πόλη οι εχθροί, το αντίθετο: όλο αυτό ήταν το παρκάρισμα του Drogon στην Πυραμίδα από την Khaleesi την ίδια, που μπαίνει στο δωμάτιο με ύφος “εντάξει, λίγες μέρες έλειψα, τι φάση;”. Στο φόντο, ο γλυκούλης Drogon αποχωρεί, προφανώς με κατεύθυνση το λιμάνι και σκοπό να οργανώσει ένα barbecue με τα καράβια του εχθρού.
“We all bloody die. Except this one here”.
Ο Clegane κατάφερε τελικά να βρει τα ίχνη των υπολοίπων που έψαχνε, μόνο που κάποιοι τους βρήκαν πρώτοι. Ο Beric Dondarrion, ο Thoros και τα υπόλοιπα μέλη της Brotherhood Without Banners δεν πήραν και πολύ καλά τη συμπεριφορά των συγκεκριμένων τύπων, και τους έχουν ήδη στην κρεμάλα. Προφανώς, η εμφάνιση και μόνο του Beric αλλά και η θηλιά γύρω από τον λαιμό του Lem τελειώνει (μάλλον…) μια και καλή τη συζήτηση περί Lady Stoneheart, αλλά είπαμε, ήταν longshot έτσι κι αλλιώς. Ο Sandor είναι ο Sandor και απαιτεί να του δώσουν τους κρατούμενους για να τους σκοτώσει αυτός. Τελικά, μετά από διαπραγματεύσεις, καταλήγουν ότι είναι δίκαιο να του δώσουν δύο από τους τρεις, μόνο που δεν θα του επιτρέψουν να τους πετσοκόψει όπως επιθυμεί, απλά να σπρώξει το κούτσουρο και να επισημοποιήσει την κρεμάλα. Ο Sandor κάνει τα μουτράκια του, αλλά δέχεται. Στη συνέχεια, οι φίλοι προσφέρουν ένα γεύμα στον Clegane, μαζί με την πρόταση να τους ακολουθήσει, αφού προφανώς ο Beric έχει πάρει μυρωδιά ότι έρχονται πολύ σημαντικότεροι κίνδυνοι στο μέλλον και θα χρειαστεί κάθε βοήθεια. Ο Sandor αρχικά δεν θέλει ούτε να ακούει για συντροφιές και τα ρέστα, όμως τα λόγια του Beric βγάζουν όλο και περισσότερο νόημα και η φράση “You can still help a lot more than you’ve harmed” του θυμίζει μάλλον υπερβολικά τον Brother Ray για να συνεχίσει να αδιαφορεί.
“A girl is Arya Stark of Winterfell. And I am going home”.
Το επεισόδιο γυρνά στο Braavos για το κλείσιμο. Η Arya συνεχίζει να ξεκουράζεται, η ανώνυμη κοπέλα όμως που την καταδιώκει ποτέ. Η Lady Crane πληρώνει το μάρμαρο, αφού καμιά καλοσύνη δεν παραμένει ατιμώρητη, και η Arya τρέχει να γλιτώσει. Τώρα, με όλα τα περίεργα που έχει η σκηνή που ακολουθεί (όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι η μαχαιρωμένη Arya κάνει parkour στους δρόμους του Braavos, να ξέρετε αν ποτέ φάτε 3 μαχαιριές στην κοιλιά η λύση είναι επίδεσμοι και ξεκούραση), είναι καλογυρισμένη και εντυπωσιακή. Η αδυσώπητη κοπέλα κυνηγά την Arya σαν μια μείξη του Terminator και του δολοφόνου από το Scream, και τελικά η πανούργα φίλη μας καταφέρει να φτάσει μέχρι το δωμάτιο όπου έχει κρύψει τη Βελόνα. Όταν η δολοφόνος μπαίνει μέσα και ετοιμάζεται να αποτελειώσει την Arya, όλο εκείνο το ξύλο που έφαγε όταν ήταν τυφλή αποδίδει πλέον καρπούς.
Λίγο αργότερα, ο Jaqen αντιλαμβάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά στο Ναό. Θες προαίσθημα, θες κάτι κηλίδες αίματος δεξιά κι αριστερά. Μπαίνει στην αίθουσα με τα πρόσωπα, όμως το πρόσωπο που αντικρίζει να κοσμεί τον τοίχο δεν είναι εκείνο της Arya. Εκείνη είναι πίσω του, με τη Βελόνα προτεταμένη. Του ανακοινώνει ότι τελικά το πήρε απόφαση, είναι η Arya και θα φύγει (αλλά εγώ είμαι η Βάνα και θα μείνω, συγγνώμη, δεν άντεξα) για να γυρίσει στο Winterfell. Ο Jaqen δείχνει να δέχεται την τροπή που πήραν τα πράγματα, σχεδόν με χαρά. Η παρένθεση του Braavos τελείωσε, και από δω και στο εξής θα έχουμε να ανησυχούμε για την μακροημέρευση ενός ακόμα Stark στο Westeros.
Φινάλε με το preview του επόμενου επεισοδίου. “Battle of the Bastards”, σκηνοθετημένο από τον Miguel Sapochnik, τον άνθρωπο που σκηνοθέτησε πέρσι το θρυλικό Hardhome. Ο χαμούλης έρχεται.
